TŁUMIK NA WILKA
Wszelkie próby korygowania wilka owocowały przesunięciem się go na inny dźwięk albo też pogarszały i osłabiały ogólne brzmienie wiolonczeli. Skuteczny tłumik powinien być skonstruowany tak, aby eliminował nieprzyjemny "zacinający się" dźwięk, jednocześnie nie pogarszając całego brzmienia a co gorsza nie powodując przeniesienia wilka na inne dźwięki. Do tej pory stanowi to duży dyskomfort i kłopot dla grających.
Tłumik działa na zasadzie nakładania się jego własnych wibracji na częstotliwość drgań pudła rezonansowego instrumentu w efekcie czego wilk znika. To małe urządzenie składa się z kostki ołowiu pokrytej czarną ochronną powłoką,, zawieszonej na cienkich sprężynkach z brązu. Całość jest przymocowana do cienkiej drewnianej listewki. To właśnie rezonator – wyregulowany do
częstotliwości wilka, w swoisty sposób skutecznie mu przeciwdziała. Prostota urządzenia koresponduje z delikatną konstrukcją poszczególnych pasujących do siebie elementów rezonatora. Aby zapewnić właściwe funkcjonowanie, części tłumika poddawane są w procesie produkcji elektronicznym pomiarom.
Ponieważ wilki pojawiają się na różnych częstotliwościach i na różnych instrumentach, wyodrębniono różne rodzaje rezonatora:
– dla dźwięków najniższych: d-e, następnie es-f, oraz na dźwięków wyższych: e-fis.