Lista utworów

    Ave Maria
    Corelli Christmas Concerto
    Do You Hear What I Hear
    Gloria
    Hark! The Herald Angels Sing
    Joy To The World
    The Little Drummer Boy
    The Manger
    Mary, Did You Know?
    O Holy Night
    O Little One Sweet
    Ode To Joy
    Silent Night, Holy Night
    The Sweetest Gift
    What Child Is This

Lista utworów

    All I Want For Christmas Is You
    Christmas C'mon
    Jingle Bell Rock
    Let It Snow! Let It Snow! Let It Snow!
    Time To Fall In Love
    Warmer In The Winter
    We Three Gentlemen
    You're A Mean One, Mr. Grinch

Śpiewające wiolonczele są zbiorem kilkunastu miniatur, zróżnicowanych pod względem charakteru i nastroju, adresowanych do uczniów starszych klas szkół muzycznych I stopnia lub początkowych klas średnich szkół muzycznych. Tytuły poszczególnych miniatur oddają ich programowy charakter i służą pobudzeniu wyobraźni młodych wykonawców.

W zbiorze znajdujdują cztery utwory, z których jeden przeznaczony jest na dwoje skrzypiec z akompaniamentem fortepianu, dwa na troje skrzypiec z towarzyszeniem fortepianu, a jeden na troje skrzypiec bez akompaniamentu.

Utwory w publikacji:
- Pożegnanie
- Tango
- Wańka-wstańka
- Wycieczka na karuzelę

Cztery kaprysy na skrzypce solo powstały w 1980 specjalnie na Ogólnopolski Festiwal Twórczości dla Dzieci i Młodzieży Do-Re-Mi w Łodzi.
Świetny przykład dla zapoznania młodych skrzypków ze specyfiką XX- wiecznej muzyki, obfitującej w chromatyczne i metryczne zabiegi, wymagające uzyskiwania różnorodnych barw dźwięków.

Stefan Kisielewski (1911–1991) – kompozytor, pisarz, publicysta, krytyk muzyczny, pedagog, w latach 1957–1965 poseł na Sejm. Na pytanie, w jaki sposób godzi tyle różnych aktywności, odpowiadał, że w pracy stosuje „umysłowy płodozmian” – jednego dnia polityka, innego muzyka. W dojrzałym wieku wyraził żal, że zbyt mało czasu poświęcił kompozycji, bowiem jako publicysta konsekwentnie krytykujący politykę rządów PRL-u był przez wiele lat nękany przez restrykcyjną cenzurę, obejmowany zakazem publikacji lub doświadczany odmową paszportu. „Domek ciasny, ale własny” – tak Kisielewski mawiał o swoich utworach, odpowiadając na zarzuty, że wciąż uprawia „lodowato neoklasyczny proceder kompozytorski”, podczas gdy muzyka rozwinęła się w zupełnie innych kierunkach. Śledził te zmiany z wielką uwagą, a własnym poglądom dawał wyraz w licznych publikacjach i recenzjach. Pozostał jednak wierny przekonaniu, że muzyka to przede wszystkim doskonała konstrukcja, pełna napięć i logicznych rozwiązań harmonicznych. Czy któryś utwór traktował jako swój muzyczny amulet? W ostatniej kompozycji – Koncercie fortepianowym – umieścił gawota dla uczczenia „ulubionej Symfonii klasycznej Prokofiewa”.

Etiudy są materiałem ćwiczeniowym o charakterze idiomatycznym, w którym zastosowano zwroty muzyczne oraz charakterystyczne układy brzmieniowe, z jakimi studiujący spotyka się w utworach typu wirtuozowskiego, a także w całej literaturze skrzypcowej (Bacha, Paganiniego, Wieniawskiego i innych). Zbiór powstał z myślą o wprowadzeiu grającego w problematykę wykonawczą niektórych utworów koncertowych, a wcześniejsze poznanie i opanowanie zawartego w nim materiału powinno przyczynić się do znacznego usprawnienia pracy nad repertuarem koncertowym.

Wierszowana opowieść o Henryku Wieniawskim - genialnym polskim skrzypku i kompozytorze. "Nie jest Łatwo być geniuszem! Henryk wiedział o tym. Można mieć wrażliwą duszę, ale i ... kłopoty." Błyskotliwa biografia odsłaniająca pełną przygód drogę małego Henryka do światowej sławy wirtuoza skrzypiec. Po lekturze tej książki młody czytelnik z pewnością będzie chciał posłuchać przebojowego Poloneza D-dur lub tanecznego Kujawiaka a-moll.
Jest to angielska wersja ksiązki "Henio i cztery struny"

Marysia ma długie, ciemne włosy, kocie oczy i gra na wiolonczeli. Martwi się nadchodzącymi egzaminami w szkole muzycznej – w takich chwilach ucieka do kolorowej krainy fantazji i niezwykłych snów. Sny i fantastyczne, ale i znajome postaci, które tam spotyka, pomagają jej odnaleźć prawdziwą, roztańczoną miłość do muzyki.

(...) Wyjątkową cechą zbioru jest to, że zawiera on dwa typy akompaniamentu. Pierwszy — standardowe towarzyszenie fortepianu, drugi — wiolonczelowy, który sprzyja twórczemu kontaktowi ucznia z nauczycielem. Wisienką na torcie są kody QR, dzięki którym możliwy jest dostęp do nagrań utworów zawartych w zbiorze. Nagrania obejmują przeważnie oba wyżej wspomniane warianty — utwory na dwie wiolonczele i akompaniament fortepianowy, z którym dziecko może ćwiczyć grę swojej partii (...)