Oryginalna gitara Manuela Ramíreza z 1912 roku, znana jako instrument, na którym grał Andrés Segovia, jest obecnie eksponowana w Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku i nie jest dostępna na sprzedaż. Jednakże, istnieje kilka możliwości nabycia replik lub inspirowanych tym modelem instrumentów.

"W 1913 roku Andrés Segovia udał się do Madrytu, aby zagrać swój debiutancki koncert w teatrze Ateneo. Odwiedził warsztat Manuela Ramíreza z zamiarem wypożyczenia lepszego instrumentu niż ten, którego używał w tamtym czasie. Według Segovii, gdy Manuel usłyszał, jak gra, nakazał swojemu najlepszemu pracownikowi Santosowi Hernándezowi „…przynieść gitarę, którą zrobiliśmy dla Manjona”. Antonio Giménez Manjon był niewidomym 11-strunowym gitarzystą hiszpańskim, który cieszył się wówczas znaczną sławą i nie chciał zapłacić Ramírezowi ceny za zamówioną przez niego 11-strunową gitarę. Warsztat Ramíreza, którym kierował Santos Hernández, przebudował następnie ten odrzucony instrument na wersję 6-strunową, wymieniając pudło rezonansowe i mostek oraz zamieniając kołki stroikowe na mechaniczne klucze. W tej odbudowanej formie gitara została podarowana Segovii z napomnieniem, że Segovia odwdzięczy mu się, nosząc gitarę po całym świecie, aby zaprezentować jego sztukę, aby wszyscy mogli ją docenić. Uważa się, że Segovia grał na instrumencie publicznie po raz pierwszy na koncercie Ateneo. W 1922 roku gitara wymagała znacznych napraw, więc Segovia zabrał ją do warsztatu Santosa Hernándeza, który odrestaurował instrument i umieścił swoją datowaną etykietę wskazującą na to. Przez prawie 25 lat instrument ten był głównym instrumentem do występów i nagrań używanym przez Segovię na początku jego znakomitej i długiej kariery. To był instrument, którego użył podczas swojego debiutu w Stanach Zjednoczonych w 1929 roku w nowojorskim ratuszu. W 1986 roku Segovia podarował tę gitarę wraz ze swoim ukochanym Hauserem z 1937 roku Metropolitan Museum of Art i miastu Nowy Jork, doceniając kluczową rolę, jaką Nowy Jork odegrał w sukcesie jego kariery. (Richard Bruné, 2022)/" - źródło ze strony Metropolitan Museum - zobacz